D’un tiempu p’acá tamos viviendo un fenómenu nuevu, y ye’l del desprestixu de la xusticia. Apocayá recusaron a un xuez porque fizo un encargu pa un órgenu de la Generalitat catalana y agora diba tener qu’emitir un dictame so’l nuevu estatutu d’autonomía d’aquel país. ¿Bien? non. Pal PP eso ye una victoria de so, pal PSOE una maniobra pa tratar de qu’el recursu de inconstitucionalidá empobináu pol PP trunfe. Esto ye, sea como sea, los dos ‘grandes’ partidos reconocen que la xusticia faenla ellos. O al menos, ye lo qu’entiendo.
Va tiempu que nun disimulen. Les coses tiénenles tan torgaes que nun yos fai falta disimular sobro la separtación de poderes y ese coses qu’afiten el llamáu estáu de derechu y el sistema democráticu.
Tol mundu daba ya por una realidá que esos mesmos ‘grandes’ partidos presionaben, manipulaben y comandaben a les empreses de comunicación pa qu’al votante-y llegara ún o otro mensaxe favoratible al poder de turno. Tol mundu daba por una realidá la connivencia ente poder políticu y económicu. Agora-yos toca a los xueces, personaxes que nun podíen presumir de prestixu social, pero qu’agora amás son presentaos polos propios partidos ‘estructurales’ como marionetes. En fin. Qué mieu.